Lupo 3-liter forum & Audi A2 1.2TDI forum

Voor de duidelijkheid, Dit komt van knip en plakwerk. Ik heb de inhoud wat aangepast.
18 Oktober 2013 :

Op A50. wilde een (ex-)collega inhalen en omdat het erg druk was moest ze remmen (ze reed harder dan ik). Schoof met de voet van de rem en plankgas op mij af. Ze wilde uitwijken en ing rechts voorbij maar tikte me aan waardoor we beiden in slip raakte en ik ben vervolgens net langs viaduct tegen taluut geknald (en over de kop) en tot stilstand gekomen.
Op heel veel plekken spierpijn.
Zie ook http://www.112brabantnieuws.nl/index.ph ... om=&ucat=1&



Ik leef nog, de auto niet meer...

Update (na bezoek huisarts).
Flinke kneuzingen in /aan rug. Dikke pols (bont en blauw en geel), bovenbeen klink gekneusd a.g.v. over de kop rollen, met been tegen stuur aan gekomen. Verder inderdaad heel veel spierpijn en ontlading van de stress.
Auto volledig total-loss, van alle kanten in elkaar, wiel afgebroken, accu aan gort (geen stroom) en dus wielen geblokkeerd (3L)
Overigens is op 112Brabantnieuws sprake van een eenzijdig ongeval, maar klopt niet, ik ben wel degelijk aangetikt en daardoor gaan schuiven en tegen talud geknald en 180 graden draai gemaakt en achterstevoren opnieuw tegen talud gegaan en wat doorgeschoven.



de spiegels zijn nog heel

Blijft pijnlijk om te zien, gelukkig ben je er zelf 'goed' vanaf gekomen.

Was dit toen al een ex collega of is dat pas na die tijd gebeurt?
Evengoed vind ik de auto er nog erg goed uit zien als ik het verhaal zo lees.

Die Willem let goed op.
Tenminste als je doelt op het feit dat in het oorspronkelijke bericht collega stond.
Nadien is het een ex-collega geworden. Ik werk er niet meer.

De spiegel nog heel lees ik nog. Dan krijg ik even de bibbers.
Je engeltje heeft goed zijn/haar werk gedaan hoor.

Altijd weer pijnlijk om te zien!
Gelukkig heb je je 3L avontuur weer opgepakt!

-Rick

@ foppe: ja dat kun je wel zeggen
@ Rick-3L: ik heb wel even twijfels gehad, de weken na het ongeluk.
Om eerlijk te zijn, nadat ik de duikeling had gemaakt heb ik een paar seconden gewacht, ik had in flitsen gedacht dat dit het einde was en ik wachtte tot ze "me kwamen halen". Ik heb dat niet eerder uitgesproken, maar naast de bekende "het hele leven komt in een fractie voorbij" was dat wel een eng moment.
Maar heel vreemd, stapte ik toen uit, met het idee "ach ik heb een paaltje geraakt, want ik mankeer niets". Ook dat duurde maar even.