-stuurkogels vervangen;
-startmotor vervangen;
-EGR afdoppen.
Verder zou ik nog een setje achterschokdempers overnemen uit de sloopluup.
In alle vroegte vertrok ik thuis. Dat werd beloond met een prachtige zonsopgang terwijl ik om 8.15 uur over de Grevelingendam reed. Helaas had ik mijn fotocamera niet bij me om dat tafreel vast te leggen.
Toen ik aan kwam stond Jack mij al op te wachten. Operatietafel en werktafel stonden al klaar. Na een bakje koffie gingen we aan de slag. Samen zouden we de stuurkogels doen en de startmotor vervangen en terwijl Jack de EGR zou afdoppen kon ik de schokdempers monteren. Dat was wel een goed plan, want anders liggen ze hier weer een paar maanden, voordat ik er aan toe zou komen om ze te monteren. Bovendien, bleek het toch nog een beetje lastiger dan ik had verwacht. Zelf had ik nog de bodemplaat mee genomen, want nu de auto toch op een brug stond kon die er ook makkelijker onder gemonteerd worden.
De stuurkogels gingen er snel onder uit. Dat uitlijnen noodzakelijk is bleek al snel toen we er achter kwamen dat de rechter stuurkogel achttien slagen aangedraaid moest worden, terwijl de linker stuurkogel zeventien slagen moest. En die linkse was flink aan vervanging toe.
De startmotor zag er echt uitgewoond uit dus daar ging ik niets meer aan schoon maken: vervangen die hap.
Oude startmotor:
Nieuwe startmotor:
Het gierende geluid bij het starten is nu weg, maar gek genoeg zit ik nog steeds te wachten op Het Geluid.
Daarna ging Jack het vooronder in, bezig met allemaal slangetjes waar ik niks van snap. Tussendoor liet hij mij de de inlaatpoorten van mijn verstuivers(?) zien. Dat zag er wel redelijk vastgekoekt uit, maar gelijkmatig verdeeld. Bij Coco laatst waren er twee vies en eentje schoon. Da's niet goed. Het stuk bij de EGR zag er echt een beetje uit als een patiënt met hart- en vaatproblemen.
Ondertussen ging ik de dempers demonteren. Tot mijn verbazing moest ik de bovenste schroef in het interieur los halen. Dus: zijbekleding weg (helaas geen kabels voor speakers trouwens)en al die verrotte pinnetjes voorzichtig los halen. En toen die er onderuit was zagen we dit:
Rechtsachter zag er op het oog het ergst uit, maar de linkse was er erger aan toe: die gaf geen weerstand. In ieder geval hoefde je geen professor te zijn om te zien dat die dempers zo lek als een mandje waren. En ik moet zeggen: het verbaasde me dat dit niet heeft geleid tot afkeur voor de APK.
Daarna de boel weer terugbouwen. Jack was nog bezig met het darmstelsel van de Lupo en tenslotte hebben we de bodemplaat er onder gezet. Alles bij elkaar waren we vlot klaar vond ik.
Maar hoe rijdt dat nou?
Een rit van één uur en drie kwartier is perfect om alles te testen. In één woord: ge-wel-dig. Hij stuurt weer lekker strak, geen hinderlijk getril meer bij het remmen, ook niet van het stuur en ook geen geklapper meer van dat losse stuk plastic om de demper. Hij veert weer lekker stug, geen nadeinen meer. Ik ben zo blij dat we dat meteen hebben op gepakt.
En dan gluur je met een big smile op de verbruiksmeter: op 3.7 staat hij nu. Hij is gereset, nadat we de accu er af hadden gehaald in verband met de startmotor. Dat zijn ongekende waardes voor ons.
Kortom: een geslaagde dag. Ik heb weer een nieuwe auto terug. Dank je wel Jack voor alle hulp en Janny voor de heerlijke lunch.
Lekker is dat he, een fijn sturende auto!
